Ανάλογα με το αίτιο προσαρμόζεται η θεραπεία. Στόχος είναι η αντιμετώπιση του γενεσιουργού αιτίου και όχι του αποτελέσματος ώστε να αποφευχθεί η υποτροπή. Δηλαδή εάν έχει πρόβλημα το δόντι, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται πρώτα αυτό και μετά η ρινοκολπίτιδα. Εάν υπάρχει πρόβλημα στο ανοσοποιητικό σύστημα θα πρέπει αυτό να διορθώνεται πρώτο και μετά η ρινοκολπίτιδα εφόσον επιμένει. Εάν πρόκειται για απόφραξη της εξόδου των παραρρινίων στη μύτη, πρώτα γίνεται προσπάθεια να ελαττωθεί το οίδημα στην περιοχή με τοπική θεραπεία κορτικοστεροειδών ώστε να μπορέσουν να μετακινηθούν οι εκκρίσεις εκτός του ιγμορείου. Εάν υπάρχει διάχυτη φλεγμονή στους παραρρίνιους  κόλπους, η προσπάθεια για να ανοίξουν τα στόμια δεν θα επιτύχει διότι το πρόβλημα εντοπίζεται σε όλον τον βλεννογόνο οπότε χρειάζεται άλλη προσέγγιση. Στην τελευταία περίπτωση μπορεί εκτός των τοπικών στεροειδών σπρέϋ και ρινοπλύσεων με φυσιολογικό ορό να χρειαστεί και χορήγηση αντιβιοτικών για μήνες.Τα αντιβιοτικά χορηγούνται όχι λόγω της δράσης τους έναντι των μικροβίων αλλά λόγω των αντιφλεγμονωδών ιδιοτήτων τους και για αυτόν τον λόγο οι δόσεις τους είναι διαφορετικές.

Εάν όλα τα συντηρητικά μέτρα αποτύχουν, θέση έχει η χειρουργική επέμβαση που γίνεται με τη βοήθεια ενδοσκοπίων και ονομάζεται Ενδοσκοπική Χειρουργική των Παραρρινίων. Οι στόχοι της είναι ίδιοι με αυτούς της φαρμακευτικής αγωγής, δηλαδή η αφαίρεση του αιτίου και η διάνοιξη των παραρρινίων.